นิทานอาเซียน (ประเทศมาเลเซีย) เรื่อง เทพธิดาบูหงาตันหยง

 

เทพธิดาบูหงาตันหยง ( Puteri Bunga Tanjung )

 

ในค่ำคืนหนึ่งที่ท้องฟ้าสว่างไสว มีเทพธิดาท่านหนึ่งลงมาจากแดนสวรรค์เพื่อออกมารื่นเริงในดินแดนของมนุษย์ ท่านได้ลงเล่นน้ำที่ทะเลสาบอย่างสนุกสนาน ก่อนที่ลงเล่นน้ำท่านได้วางอาภรณ์ของท่านไว้ที่พุ่มไม้ต้นหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้กับที่พักของหญิงชราคนหนึ่ง

ในช่วงเวลาหนึ่ง หญิงชราได้ยินเสียงร้องไห้อยู่ใกล้ๆกระท่อมของเขา หญิงชราจึงเดินตามเสียงมาจนถึงต้นไม้ตนหนึ่ง ณ ริมทะเลสาบ แล้วก็ได้พบหญิงสาวคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่งดงามนั่งร้องไห้อยู่ หญิงชราจึงเอ่ยถามหญิงสาวผู้นั้นว่า “เหตุใดเจ้ามานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้คนเดียว โอ้ สาวน้อย?” “เสื้อผ้าของข้าหายไป” หญิงสาวตอบพร้อมเสียงสะอื้น

“เสื้อผ้าของเจ้าอาจจะโดนขโมยไป ถ้าอย่างนั้นไปพักกับข้าที่กระท่อมของข้าก่อนเถิด” หญิงชรากล่าว

            เทพธิดาก็จำใจตอบรับคำเชิญชวนของหญิงชราคนนั้นไป ในทุกค่ำคืนเทพธิดามักจะออกมาหาอาภรณ์ที่รักของท่านเสมอๆแต่ก็ไม่พบวี่แววอะไรเลย

 ในเช้าวันหนึ่ง หญิงชราออกไปหาไม้ฟืนตามปกติ หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยจากการหาฟืน หญิงชราได้นั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ต้นเดียวกันกับที่อาภรณ์ของเทพธิดาหายไป จู่ๆหญิงชราก็ได้กลิ่นหอมฟุ้ง ณ บริเวณนั้น เธอเห็นกลีบดอกไม้สีขาวอมเหลืองร่วงหล่นเป็นแนวยาวเสมือนพรมที่ถูกปูอย่างสวยงามไปทั่วบริเวณ หญิงชราเห็นเช่นนั้นก็ได้เก็บดอกไม้เหล่านั้น แล้วเดินรี่กลับบ้าน เพื่อเล่าเรื่องราวแก่เทพธิดา

            เทพธิดาได้กล่าวแก่หญิงชราว่า “ดอกไม้มากมายเช่นนี้ เรามาร้อยมาลัยไปขายที่ตลาดกันดีไหม” พวงมาลัยที่ขายได้ที่ตลาด ทำให้ทั้งสองใช้ชีวิตดีขึ้นในระดับหนึ่ง

  ในทุกค่ำคืนเทพธิดาจะออกไปหาอาภรณ์ของท่านและนั่งร้องไห้ใต้ต้นไม้อยู่เสมอ และในทุกเช้าหญิงชรามักจะออกจากบ้านทำกิจวัตรประจำวันอย่างที่เคยทำมาตลอด หญิงชราเดินไปยังต้นไม้ต้นนั้นอย่างที่เขาทำเป็นประจำและกลับบ้านพร้อมดอกไม้ในมือ วันหนึ่งด้วยความสงสัยว่าดอกที่เขาเก็บมาทุกวันเรียกว่าดอกอะไร? หญิงชราเลยถามเทพธิดาว่า “ดอกไม้ชนิดนี้คือดอกอะไรหรือ แม่สาวน้อย?

            เทพธิดากล่าวว่า “ดอกไม้ชนิดนี้มีชื่อว่า “ดอกบูหงาตันหยง” ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ในแดนสวรรค์ที่อยู่ไกลโพ้น” ถ้าเช่นนั้น ข้าขอเรียกเจ้าว่า “เทพธิดาบูหงาตันหยง”  หญิงชรากล่าว

ในค่ำคืนหนึ่ง “เทพธิดาบูหงาตันหยง” เดินไปยังต้นไม้ต้นเดิม ท่านเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ถูกห่อหุ้มไว้ แล้วท่านก็ได้เปิดมันออกมา สิ่งที่ท่านเห็นทำให้ท่านมีความสุขยิ่งนัก เพราะสิ่งนั่นคืออาภรณ์ที่รักของท่าน  ดูเหมือนว่าพระบิดาของ “เทพธิดาบูหงาตันหยง” ได้รับรู้ว่าธิดาของท่านได้ประสบสิ่งใดบนโลกมนุษย์ เมื่อเทพธิดาได้สิ่งที่นางรอคอยแล้ว ท่านก็ได้ร่ำลาหญิงชราเพื่อกลับไปยังแดนสวรรค์ที่ท่านจากมา เทพธิดาได้กล่าวแก่หญิงชราว่า “ท่านไม่ต้องเป็นห่วง เมื่อถึงฤดูกาลของมัน ต้นไม้ต้นนี้จะออกดอกออกผลให้ท่านได้เก็บเกี่ยวเพื่อร้อยพวงมาลัยขาย” ทุกๆฤดูกาลออกดอกของต้นไม้ต้นนี้ “เทพธิดาบูหงาตันหยง” จะลงมาจากฟากฟ้าแล้วร้องไห้จนน้ำตาไหลรินลงดิน ทำให้ต้นไม้ออกดอกออกผล เป็นผลผลิตให้แก่หญิงชราต่อไป