นิทานอาเซียน (ประเทศมาเลเซีย) เรื่อง นกแก้วแสนรู้

 

นกแก้วแสนรู้ ( Nuri Yang Bijak )

 

มีเรื่องราวเกี่ยวกับราชาท่านหนึ่งเป็นราชาปกครองเมือง “อาลาซัน” ท่านมีจิตใจโอบอ้อมอารี แต่ถึงกระนั้นท่านก็มิเคยออกไปพบปะประชาชนของท่านเลย เพียงแต่ได้รับฟังมาจากคนรับใช้ของท่านเท่านั้น ในค่ำคืนหนึ่ง ท่านได้ฝันเห็นนกแก้วตัวหนึ่งมาเกาะอยู่ที่หน้าต่าง แล้วนกตัวนั้นก็ได้ร้องรำฮัมเพลงอย่างร่าเริง ราชาสะดุ้งตื่นจากภวังค์ ทันทีทันใดท่านเดินรี่ไปที่หน้าต่างบานนั้น แต่ราชาก็ไม่พบนกแก้วตัวนั้นเสียแล้ว วันรุ่งขึ้นราชาได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ผู้รับใช้ทราบ พร้อมทั้งได้มีคำสั่งให้ผู้รับใช้ของท่านไปตามหานกแก้วตัวนั้น

ผู้รับใช้ของท่าน ได้ตามหานกแก้วตัวนั้นจนพบ “เท่าที่ข้าพระองค์ทราบ ชายผู้หนึ่งเป็นผู้เลี้ยงดูนกแก้วตัวนั้น โอ้ ราชาของข้าพระองค์” ผู้รับใช้กล่าว

หลังจากที่หานกแก้วตัวนั้นเจอแล้ว ลุงของผู้รับใช้ท่านหนึ่งได้พานกแก้วมาถวายพระราชา ณ พระราชวัง ท่านมีความเปรมปรีดิ์และมีความสุขยิ่งนัก นกแก้วฮัมเพลง เสียงของมันไพเราะเสียเหลือเกิน  “เจ้านกแก้วตัวนี้แหละเป็นนกแก้วที่ข้าฝันถึง” ราชากล่าวอย่างมีความสุข

ในเย็นวันหนึ่ง ท่านราชาได้พาเจ้านกแก้วที่แสนเชื่องไปยังมุมหนึ่งของพระราชวัง ท่านกล่าวแก่เจ้านกแก้วตัวนั้นว่า “โอ้ เจ้านกแก้วน้อยของข้า ได้โปรดร้องเพลงด้วยเสียงอันไพเราะของเจ้าให้ข้าฟังเถิด เสียงของเจ้าช่างไพเราะเพราะพริ้งเสียจริง”

            ข้าพระองค์เบื่อหน่ายกับการร้องฮัมเพลงแล้วท่าน ให้ข้าได้เล่าเรื่องสักเรื่องจะได้หรือไม่? เจ้านกแก้วกล่าวต่อราชา

            ท่านก็กล่าวตอบว่า “ได้ซิ เล่ามาได้เลย” เจ้านกแก้วเริ่มเล่าเรื่องราวให้แก่พระราชาฟัง “เรื่องมีอยู่ว่า มีราชาท่านหนึ่งปกครองเมือง “บูดีมัน” แต่ท่านไม่เคยรับรู้เรื่องราวของประชาชนของท่านเลย ท่านราชาผู้นั้น เอาแต่อยู่ในพระราชวังเพียงเท่านั้น ในวันหนึ่งท่านราชาผู้นั้นมีอาการเจ็บป่วย ถึงอย่างนั้นก็ไม่เห็นวี่แววของประชาชนของท่านจะมาเยี่ยมเยียนท่านแม้แต่คนเดียว ประชาชนไม่มีแม้แต่จะอวยพรและรู้สึกเห็นใจพระราชาผู้นั้นเลย อาการเจ็บป่วยของท่านราชาผู้นี้ไม่คลายความเจ็บป่วยเลย จนในที่สุดท่านได้สัญญาว่า “ถ้ามีผู้ใดรักษาข้าให้หายจากโรค ข้าจะอยู่เคียงข้างและดูแลประชาชนของข้าเป็นอย่างดี” เมื่อได้มีการประกาศเช่นนั้น มีชายผู้หนึ่งเข้ามายังพระราชวัง ชายผู้นั้นได้รักษาพระราชาผู้นั้นจนหายดี นับแต่นั้นมา ราชาก็ได้อยู่เคียงข้างประชาชนและดูแลประชาชนของท่านอย่างใกล้ชิด จนกลายเป็นที่รักใคร่ของประชาชนของท่าน”

เมื่อพระราชาได้ยินเช่นนั้นแล้ว ท่านก็รู้สึกอับอายกับตัวเองยิ่งนัก ทันใดนั้นพระราชาได้เดินเข้าไปในพระราชวังเพื่อพบกับลุงของผู้รับใช้ของท่าน “พรุ่งนี้ ขอให้ท่านพาข้าไปพบประชาชนที่รักของข้าด้วยเถิด” พระราชากล่าว  ลุงของผู้รับใช้ของพระราชารู้สึกยินดีและมีความสุขยิ่งนักเมื่อได้ยินเช่นนั้น

            จนในที่สุดพระราชาได้อยู่เคียงข้างและดูแลประชาชนของท่านอย่างใกล้ชิด ทำให้ประชาชนของท่านรักใคร่และเชิดชูท่านนับแต่นั้นมา